Gönül köyde yine hayale dalmış
Üç yüz hane idi yarısı kalmış
Bütün evler birer birer boşalmış
Komşuluk edecek kimse kalmamış

Mahle mahle hane hane taradım
Kimler kalıp, kimler gitmiş aradım
Hal hatır sormaktı benim muradım
Bizim komşuların çoğu kalmamış

Bazısı gurbette bazısı ölmüş
Boşalan haneler virane olmuş
Şöyle saydığında üç beş ev kalmış
O eski derbentten eser kalmamış

Çoluk çocuk bahçelere dolardı
Elma, armut, kaysıları yolardı
Yarenlerdi oynaşırdı, gülerdi
Şimdi okuyacak çocuk kalmamış

Boşalmış sokaklar kimseler yoktur
İnsanları buruk dertleri çoktur
Beş vakit ezanı okunur haktır
Camiye namaza gelen kalmamış

Koyun kuzu meleşirdi yollarda
Arılar uçardı gonca güllerde
Şeyda bülbül öter idi dallarda
Dallarda ötecek kuşlar kalmamış

Kalanlara selam olsun yinede
Görüşelim ayda, yılda, senede
Hatırlayın zaman zaman beni de
Vefalı dostlardan kimse kalmamış


Veysel KOÇ
14.03.2009
Elmadağ/Ankara