Köyün ekonomisi, tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır. Tarımın çoğunluğunu ise kuru tarım oluşturur Sulu tarım ise “bostan” adı verilen bahçelerde yapılmaktadır.

Tarım:

Köy halkı tarımda son yirmi yıla kadar hep ilkel yöntemleri kullanmıştır. Öküz, katır, bazen de eşeklerle tahılı toprağa eken halk hasat mevsiminde de; kağnı ve at arabası gibi taşıma araçlarından yararlanmıştır. Yine, harmana getirilen ekinler dövüne koşulan; öküz, at, katır, eşek yardımıyla harmanlarını yaparak tüketimi hazır hale getirmişlerdir.
Daha çok buğday, arpa, çavdar, mercimek, nohut gibi tarım ürünlerinin ekimi yapılmaktadır. Bostanlarda ise fasülye, mısır ve kabak ekimi yapılır.

Hayvancılık:

Köyde yaygın olan hayvan türü inek ve koyundur. On sene öncesine kadar camız ve keçi gibi hayvanlara da rastlanmaktaydı. Nüfusun azalmasıyla birlikte hayvan sayısında da büyük azalma görülmüştür. Dağlarda ise keklik, bıldırcın, tavşan, tilki gibi hayvanlara rastlamak mümkündür. Günümüzde ise sürü halinde yaban domuzlarına rastlanmaktadır.

Arıcılık:

Arıcılık faaliyetleri, köyde pek fazla gelişmemiştir. Belirli evlerde bu faaliyet karşımıza çıkmakta ise de kovan sayısı en fazla on ya da onbeştir.

Dokumacılık:

Ekonomik hayatın önemli kaynaklarından birisi de dokumacılıktır. Özellikle kış mevsiminde hemen hemen her hanede bir ıstar kurulur ve bu dokuma tezgahlarında; halı, kilim, heybe, azık çantası gibi ev eşyaları dokunurdu. Bu eşyaların yanı sıra; kıl çul, seklem, haral, bulgur çuvalı olmak üzere diğer eşyalar da dokunur ve bu yöndeki ihtiyaçlar da bu şekilde karşılanırdı. Küçük çapta yapılan iğ ve kirmen eğirmeciliği de önemli bir yere sahiptir. Yün çorap başta olmak üzere çeşitli giysiler örülerek halk kendi ihtiyacını kendi el emeği, göz nuru ile tedarik etmeye çalışmıştır.

Yurtdışı İşçiliği:

Köyde azda olsa yurtdışı işçiliği görülmektedir. Almanya başta olmak üzere Avustralya, Libya gibi devletlere işçi gitmiş ve köyün hayat standartları değişmiş ve gelir seviyesinde gözle görülür artışlar görülmüştür.